En fonética, un vocoide non silábicu ye una clase que engloba a lo que tradicionalmente llamáronse semivocales y semiconsonantes. Fonéticamente ye un soníu aproximante que ye la realización d'una vocal que por sigo mesma nun forma sílaba, sinón va acompañada d'otra vocal que tien el valor silábicu. El términu semivocal acutar pal elementu non silábicu d'un diptongu decreciente, o pal soníu non silábicu que sigue a la vocal fuerte nun triptongu . El términu semiconsonante preferir pa designar al elementu non silábicu d'un diptongu creciente o al primer soníu d'un triptongu.
Les semivocales o semiconsonantes son frecuentemente alófonos non silábicos de vocales. Les semivocales correspondientes a /i, o desígnense colos signos [i̯, o̯], ente que les semiconsonantes con [j, w].